Met de camper naar cool Keulen

Ehrenfeld: Dorpssfeer meets urban vibe

Onze camper hebben we geparkeerd op een parkeerplaats aan de Rijn. Het is gemakkelijker om met de tram het centrum in te trekken! Als we afstappen aan de Venloer Strasse, valt meteen op hoe levendig Ehrenfeld is. Elk Veedel heeft z’n eigen sfeer, trekpleisters en architectuur. De ziel van Ehrenfeld is duidelijk een neef van die van Berlijn. Deze wijk maakt nog maar sinds 1888 deel uit van de stad Keulen. Net zoals dat het geval is bij vele andere grote steden, was Ehrenfeld het grootste deel van de 19^de eeuw nog een landelijk dorpje buiten de stad. Iets van die dorpssfeer is blijven hangen. Je voelt het aan de gezellige straten en steegjes, de ontspannen manier waarop buurtbewoners met elkaar zitten te keuvelen op bankjes en terrassen, en de vele kleinschalige winkels en horecazaken. Ketens zijn hier nauwelijks te zien.

Streetart en skateboards

Aan de andere kant is er ook een duidelijke urban vibe, en dat heeft veel te maken met de uitbundige streetart die overal van de muren spat (en ook wel een beetje met de uitgebreide beschikbaarheid van flat white en skateboards). We zeiden het al: klein Berlijn. Die charmante mix van dorps- en stadssfeer draagt bij aan de leefbaarheid van de wijk. Er wordt volop gefietst, gespeeld en gekeuveld, en dat allemaal op een boogscheut van de (zeer) drukke stadskern.

In de zijstraten van de Venloer Strasse gaan we op zoek naar de plekken waar het Ehrenfeldse hart klopt. Wat blijkt? Een schat aan eigenzinnige shops houdt zich hier schuil. Utensil maakt een erezaak van upcycling. Dat resulteert in knap design, met zowel grote als kleine interieurobjecten, kleding en schoenen die aan hun tweede leven begonnen zijn, al is dat er totaal niet aan te zien. Veedelskrämer neemt het groene geweten van de buurt voor zijn rekening, met een uitgebreid assortiment aan verpakkingsvrije producten, gaande van shampoozeep tot rijst, fruit en olijfolie. Zero waste is in Ehrenfeld geen loze boodschap.

Bij Die Drahtflechterei stuiten we op prachtig servies, maar ook voor verse bloemen, handgemaakte sieraden en kleine, met zorg uitgezochte interieuritems kan je hier terecht.

Koffie in overvloed

Ook aan leuke (koffie)bars geen gebrek. Bij het zien van het bekoorlijke Cafébud speelt onze cafeïnebehoefte onmiddellijk op, en ook bij het hippe café Van Dyck weten ze daar wel raad mee. Van Dyck beschikt op deze locatie ook over zijn eigen roastery (of beter: rösterei, zoals dat hier zo mooi heet).

Lunchen doen we bij Café Sehnsucht, dat uitpakt met een frisse kaart vol lokale en biologische ingrediënten. Gevoel voor humor hebben ze ook: wat denk je van een Brexit Bratwurst? Mirtha bevestigt dat hij lekker is. De hartelijke service en funky sfeer zijn een absolute plus.

Met verse energie flaneren we verder, langs huizenhoge streetart aan het spoorwegviaduct, gezellige speelpleinen en… Eisfeld. De kinderen zijn kort en duidelijk: ‘wij eisen ijs’. Wij van onze kant zwichten meteen, het is tenslotte onze taak als reporters om zoveel mogelijk plaatselijke horeca uit te testen. IJsliefhebbers kunnen zich bij Eisfeld te goed doen aan smaken als rabarber en maanzaad, maar ook die goeie ouwe stracciatella is van de partij.

• Utensil, Körnerstrasse 21, www.utensil-shop.de
• eedelskrämer, Venloer Strasse 270, www.veedelskraemer.de
• Die Drahtflechterei, Körnerstrasse 56, drahtflechterei.de

Belgisches Viertel: Vertrouwd aandoende straatnamen

Na het charmante rafelrandje van Ehrenfeld doorkruisen we de Inner Grüngürtl, een 7 km lange groene ring die aangelegd werd op de voormalige stadsomwalling en nu als een soort groene croissant in de stad ligt, parallel aan de Rijn. Jaloersmakend, die grote groene long waar locals wandelen, lopen, fietsen, picknicken en spelletjes spelen.  

Via de groene gordel wandelen we in oostelijke richting, recht de armen van het Belgisches Viertel in. Daar verwonderen de kinderen zich over de vertrouwd aandoende straatnamen: van Brüsseler Platz tot Antwerpener Strasse. De sfeer in de Belgische wijk is cool van het iets blitzere type, minder DIY dan Ehrenfeld. We wagen ons aan de hallucinant uitgebreide limonadekaart van Hallmackenreuther, dat huishoudt in een authentiek pand uit de jaren 60. De vrolijke bar-met-restaurant is al sinds de jaren 90 een instituut in Keulen en een favoriete plek voor nachtuilen en doorzakkers. Er zijn filmvoorstellingen, concerten en afterparty’s in de kelder. Gelukkig kan je hier ook overdag terecht en zoals wij, een kardemom-pruim of een lavendel-citroenlimonade achteroverslaan na een lange dag flaneren.

Gesoigneerde snor

De gemoedelijke Brüsseler Platz vormt het hart van de buurt, met terrasjes rond de donkere, roestbruine Sankt Michaelkerk. ’s Zomers transformeert het plein zich tot een heuse Biergarten. Van hieruit is het maar even kuieren naar The Wurst Case Szenario, waar een gesoigneerde snor het kruim der befaamde Duitse delicatessen serveert: currywurst, bratwurst en hotdogs. Die kan je ter plaatse verorberen of meenemen om uit het vuistje te eten, terwijl je de straten en steegjes van het Belgisches Viertel verder ontdekt.

Iets verderop zijn we nog net op tijd om een heerlijk roggebrood van Prôt te bemachtigen, waar de jonge Alex Onasch over de oven regeert. Zijn rustieke, handgemaakte broden zijn een lust voor het oog én de smaakpapillen. Als we hem vertellen dat we geen broodmes hebben in onze camper, haalt hij het zijne boven voor ons. Handgesneden door de bakker himself, wie kan dat zeggen?

Het 25hours hotel zit in een voormalig verzekeringsgebouw, dat met veel gevoel voor schoonheid en humor werd aangepakt. In de lobby – volledig ingericht in de sfeer van de maanlanding in 1969 - vind je een leuke bar en een vinylshop. Mirtha en Lucy krijgen maar geen genoeg van de geestige spiegels in de toiletruimte. Op de 8^ste verdieping zit rooftoprestaurant Neni, waar je je met riant uitzicht over Keulen kan verdiepen in de door het Midden-Oosten geïnspireerde keuken.

De Altstadt:  Warhol en Dali

Ook in het ochtendlicht kan je er niet echt naast kijken: de Kölner Dom domineert de skyline van Keulen. Pal naast het centraal station rijst de beroemde gotische kathedraal op, een tweetorige gigant van maar liefst 157 meter hoog. De op een na hoogste kathedraal van Duitsland, Unesco-werelderfgoed en de meest bezochte toeristische trekpleister van het hele land. Ruim 500 treden moeten van de Dom het hoogtepunt van een bezoek aan Keulen maken, maar wij opteren ervoor om de kathedraal vanop ground zero te bewonderen en het verder vooral te zoeken in de stad zelf, in plaats van in hogere sferen. Hoe dan ook mogen we blij zijn dat de Dom er nog staat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een van de weinige gebouwen die overeind bleef na de bombardementen van de geallieerden.

Vlakbij wandelen we binnen bij het magnifieke Museum Ludwig. Daar zijn schilderijen te zien, bweik! Zonder de kinderen dus. De collectie omvat de grootste hoeveelheid popart buiten de VS, met kunstenaars als Andy Warhol, Roy Liechtenstein en Salvador Dali. Maar interessanter nog dan deze grote kanonnen, is het ontdekken van begin 20^ste-eeuwse Duitse kunstenaars zoals Otto Dix, Ernst Ludwig Kirchner en Paula Modersohn-Becker.

Nobelprijs voor architectuur

Het Kolumba-museum, een van de oudste van de stad, vond nieuw onderdak in een ongewoon gebouw van de Zwitserse architect Peter Zumthor. Het museum werd gedeeltelijk gebouwd op de ruïnes van de Romaanse kerk van Sankt Columba. Binnen vind je een kleine collectie religieuze kunst en iconen, maar ook het gebouw op zich is de moeite. Zumthor won dan ook de Pritzker Prize, zowat de Nobelprijs voor architectuur. ‘Ongelofelijk hoe die oude kerk in dat nieuwe, strakke gebouw zit’, zegt Felix bewonderend, fan van het eerste uur van architectuur.

Kunst voedt wel de ziel, maar niet de maag: een goed moment dus om koers te zetten richting Neobiota. Dit restaurant van de nieuwe stempel pakt uit met de slogan ‘Brunch ist tot’. In plaats daarvan serveren ze de hele dag door ontbijt. In dat ontbijt zet je je tanden voor slechts € 25, en dat voor een restaurant met Michelinster. We zien het in Antwerpen nog niet zo snel gebeuren. Geen poespas hier, gewoon lekker eten in een ongedwongen kader. Op het menu: shakshuka en blueberry pancakes, maar ook klassiekers met een lokale twist, zoals brood gedipt in varkensbloed met appel en aardappel, een eigenzinnige versie van een typisch Keulens gerecht.  

Bij Manufactum vergapen we ons aan Deutsche gründlichkeit in al zijn inventieve vormen. De winkel met bar is een vitrine voor kwalitatieve producten made in Germany, van pepermolens tot Bauhaus-lettersjablonen en van keukenmessen tot tuingerief. Wat hedendaagse architectuur betreft, komen we zelfs in de winkelstraat aan onze trekken met het door Renzo Piano ontworpen Weltstadthaus, dat onderdak biedt aan de flagshipstore van de keten P&C. Dat is misschien wel een voordeel aan een stad die nagenoeg compleet werd verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog: er is meer ruimte voor interessante, hedendaagse architectuur.

• Manufactum, Brückenstraße 23, www.manufactum.de

Rheinauhafen: Eigentijds hart van Keulen

Vanuit de Altstadt trekken we via de Severinsbrücke richting de Rheinauhafen. Tijd om de moderne wijk aan de Rijnoever te gaan verkennen, waar de oude haven herbestemd werd als residentiële buurt. De drie Kranhäuser of Kraangebouwen – gevuld met kantoorruimte en appartementen – zijn een knipoog naar de kranen die van oudsher de dokken sierden. Hier klopt het eigentijdse hart van Keulen en heb je bovendien een schitterend zicht op de oude stad.

Een andere troef, tenminste volgens de stellige mening van de kinderen, is dat hier vlakbij het Chocolademuseum zit. Dat dompelt je onder in de drieduizend jaar oude geschiedenis van het donkere goud. Via negen exporuimtes reis je door de cultuur van chocolade, beginnend bij de Maya’s en de Azteken, doorheen de barok en de Industriële Revolutie tot nu. Opmerkelijk: onze kinderen blijven vooral hangen in de ruimte waar je mag proeven. Bij het buitenkomen weten ze het zeker: dit is het beste wat ze in Keulen gezien hebben.