Langs trage wegen in De Bezenkoek

De Bezenkoek dankt zijn naam aan een oude traditie. In een voormalige herberg werden bezoekers verwelkomd met een stukje krentenkoek. De herberg is intussen verdwenen, maar de traditie leeft verder in de naam van het natuurgebied. 

We starten onze wandeling in de schaduw van de Sint-Andreas- en Ghislenuskerk. Hier staat een opvallend beeld, dat verwijst naar een legende en de bijnaam van de Belselenaren: de Klokkenlappers. ‘Het werk is van de hand van de geboren Belselenaar Koen Rossaert’, vertelt Staf. ‘Het verwijst naar de legende van een klokkenlapper uit Stekene die de klok kwam herstellen, maar er – letterlijk - via een achterpoortje met het geld vandoor ging. Alle milde schenkers waren dus beetgenomen. Het beeld vertelt het verhaal van deze legende.’ Wanneer we het beeld goed bekijken, zien we nog een veelheid aan symbolen. ‘De kunstenaar heeft er heel wat verwijzingen naar zijn familie in verwerkt. In één van de klokken is het hoofd van zijn vader te zien, de paddenstoel met kabouter verwijst naar zijn broer die natuurkenner was. De nachtegaal slaat ook op zijn broer, die een opname van het vogelgezang maakte dat door het Maastrichts Salonorkest verwerkt werd in de Serenade van Toselli.’

We verlaten het dorpsplein via de Pastoriewegel en komen aan een prachtige vijver, waar Canadese ganzen met hun kuikens rustig over het wateroppervlak glijden. ‘We zijn hier in het kasteelpark Hof van Belsele’, legt Staf uit. Toen er plannen waren om dit gebied te verkavelen, besloot de kasteeleigenaar in 2006 het park bij te kopen om het te vrijwaren van de bouwwoede. Een deel van het 4,5 hectare grote park is vrij toegankelijk. We volgen de Belselebeek, die van Waasmunster naar Sinaai door het landschap slingert. Een mooi wandelpad met brugjes over wadi’s wordt geflankeerd door knotbomen en meidoornhagen. Het leidt ons tot aan de kasteelpoort, waarnaast rododendrons hun mooiste kleuren tevoorschijn toveren. Het Hof van Belsele of het ‘bisschoppelijk kasteel’ straalt in volle glorie. De site dateert van 1236 en diende als thuisbasis van de eerste Heer van Belsele. Later werd het nog ingericht als zomerresidentie van de Gentse bisschop Maximiliaan van der Noot, als kostschool en als verblijf voor priesters op rust. Sinds 2003 is het in particuliere handen. ‘Hier vind je ook de dikste boom van Belsele’, geeft Staf nog mee

We verlaten het dorp en wandelen via de Kouterwijk richting bosrijk gebied. Zo bereiken we de stuifzandrug. Tijdens de laatste ijstijd werd dit gebied gevormd door krachtige winden die het dekzand opstuwden tot golvende, droge zandgronden. Vanaf de late middeleeuwen lieten herders hier hun kuddes grazen, wat leidde tot de uitgestrekte heidevelden. Later veranderde dit beeld opnieuw: om in de groeiende vraag naar hout te voorzien, werd de heide beplant met snelgroeiend naaldhout. Dankzij moderne technieken zoals kunstmest, deed uiteindelijk ook de landbouw hier weer zijn intrede. Het resultaat is een afwisselend landschap van dichte bossen en open velden. Voor ons ligt een ogenschijnlijk kapotte weg. ‘De weg is niet stuk, hoor’, lacht Staf, ‘Die werd aangelegd met betonblokken die afkomstig zijn van het voormalige vliegveld van Waasmunster. Zoals je ziet was het hier puzzelen om deze weg goed toegankelijk te maken.’ 

We stappen verder langs de bosrand voor we het bos induiken en halthouden aan de neogotische Boskapel. ‘Ooit stond hier een eeuwenoude linde. Helaas werd die geveld, maar gelukkig werden er opnieuw lindes aangeplant. Het gebruik van lindes aan kapellen gaat terug tot de Kelten en de Germanen die een linde als heilige boom vereerden en deze plantten bij de geboorte van meisjes. De christenen namen dit gebruik later over en voorzagen lindebomen bij kapellen. Recht tegenover de kapel vind je een bedevaartsoord met rondgang. ‘In de meimaand kun je hier op woensdagavond de openluchtmis bijwonen’, geeft Staf mee. Ook valt ons oog op een zuil met een gedicht. ‘Dit gedicht van Frank Pollet maakt deel uit van een poëzieroute’, weet Staf.

Terug in het dorp, wil Staf ons nog één bijzondere plaats tonen: een voormalige lusttuin. ‘Weinig mensen kennen dit verborgen plekje en onbekend, is onbemind’, lacht hij. De lusttuin werd begin 20ste eeuw aangelegd en hoorde vroeger bij een herenhuis op het dorpsplein. Het herenhuis werd verkocht aan een particulier en de tuin - in handen van de stad – is vrij toegankelijk. We wandelen over een brugje de tuin binnen. ‘Typisch voor een lusttuin zijn een vijver met brug, een prieeltje en verschillende bomen en struiken die wintergroen zijn zoals hulst en taxus. Het prieeltje is intussen verdwenen en van het brugje over de vijver blijven enkel nog wat fundamenten over, maar de bomen en struiken brengen ons nog terug naar begin vorige eeuw. In elkaar verstrengelde beukenbomen doen ons symbolisch denken aan de romantische plek die dit ooit geweest is.

Pasar Belsele organiseert een wandeling door de Bezenkoek, een gevarieerd natuurgebied op een stuifzandrug. De wandeling van 6,5 kilometer loopt voornamelijk langs trage wegen en is toegankelijk met rolstoel en buggy.

• Wanneer? Zondag 12 oktober, vertrek om 14 u
• Waar? Kerk, Belseledorp. Het vertrekpunt ligt op 300 meter van het station van Belsele
• Prijs : Gratis voor leden, 2 euro voor niet-leden

Info en inschrijving