Grimbergen parel in de groene rand rond Brussel

In de Prinsenstraat moesten we zijn. Nog even geduld en de groep is voltallig. Na de ochtendbegroeting
en welkom door John teenden we naar de overkant van ‘t straat de Herberg binnen. De groep
mocht in ’t salon zitten en de nodige dranken met een surpluske werden besteld.
Met 17 zijn we voor op stap door Grimbergen.Eerste afspraak is het ‘Prinsenkasteel’ dat begeleid
wordt door een vrouwelijke gids. We krijgen de hele ge- schiedenis te horen en blijven al te lang op
dezelfde plaats staan. Dan toch naar binnen en onze gids verslapt niet om over deze burcht(kasteel)ruïne
te vertellen van vroeger en nu. Elk vertrek heeft iets bijzonders en had een bestemming zowel
voor de zomer als de winter. De gids was nog niet uitverteld maar moest zwijgen omdat het tijd

was om naar het MOT (= museum oude technieken ook “Guldendal” genoemd) te gaan. Ook
daar ontbrandde de gids met alles te vertellen wat ze wist over het MOT en verdieping per
verdieping werden we ingeleid tot de beoefening en gebruik van oude gereedschappen voor
oude technieken (o.a. kuiperij, smederij, strooien daken, wastobben, schrijnwerk, enz.). Het
was al overtijd wanneer we richting “Den Herberg” gingen voor de lunch.
Het duurde even alvorens alles aan tafel werd geleverd maar het was de moeite waard van ’t
wachten. Het gevraagde werd goed klaargemaakt en smaakte nog heerlijk ook. De gids stond
ons buiten al op te wachten werd er gemeld dus alles in ’t werk steken om af te rekenen en dan
hop … onderweg richting basiliek. Kennismaking met de feniks en de Norbertijnen. Best
bewaarde basiliek naar bouwtrant in de lage landen en de grootste sacristie in België. Onze gids
kende het hele verhaal van het ontstaan, de ontwikkeling, de vernedering en terug opstaan tot
de hedendaagse situatie en invloed door de Norbertijnen. Het bezoek aan de basiliek met
begeleiding is voor Grimbergen een top. Interieur,koorgestoelte, bouwfases, geestelijkheid,
kunstschatten, abt perikelen, … alles kwam ter sprake en de vragen aan de gids bleven niet
weg. Soms gingen we in dialoog om het fijne van sommige omstandigheden te kennen.
Teveel om hier op te nemen. Na enkele uren stonden we terug met meer kennis op straat
maar het was dan nog niet gedaan. We hadden nog een korte wandeling langs de Maalbeek met
enkele prachtige nog functionerende watermolens zoals de Liermolen en de Tommenmolen
(even binnen geweest). Mooie en verademende wandeling, nadat we al veel binnen hadden gezien

Op de terugweg kregen we uitleg over de ontplooiing van de Charleroyhoeve (17e eeuw), is nu vredegerecht (bouwvallige situatie?)
maar destijds een abdijhoeve.
Nog enkele honderden meters en we keren weer naar de wagens voor een korte verplaatsing naar het vliegveld van Grimbergen. Daar
aangekomen zochten we eerst een plaatsje op het bijna volledig bezette terras maar met wat PASAR ellebogen slaagden we er toch in om samen
te zitten. Wat had ge verwacht? Een “Grimbergen” natuurlijk en of dat smaakte, eigenlijk niet want de sluisdeuren stonden wagenwijd open en
voor de smaak werd een tweede besteld. Het navertellen begon maar John onderbrak toch even met de
mededeling dat er voor de geïnteresseerden nog een wandeling op het programma stond naar de
compenseerbasis, waar vroeger de vliegtuigen qua navigatie terug werden geijkt. Ikke mee op stap met nog een
aantal anderen. Onderweg nog prachtige zaken gezien die nergens stonden vermeld en we konden ook de ronde
unieke vliegtuigloodsen bewonderen. Eens ter plaatse dacht ik: is het dat dan? Maar met uitleg erbij begonnen
we het allemaal stilaan te begrijpen en drong het door dat het werkelijk een unieke plaats is die we nergens anders
nog kunnen bewonderen. Dezelfde weg terug om ons bij de terrasgenieters te voegen. Er werden ook coupes besteld en andere dranken. Blijkbaar had Grimbergen veel los geweekt bij
de deelnemers want het was al over halfacht alvorens we het terras verlieten en terug naar huis toe reden. Zulke activiteiten mogen er nog volgen, prachtig gedaan. EVO