Parike, een dorp met een geurtje.

De Voskens maken een mooie lus van Parike via Deftinge en terug naar Parike. Het is een knooppuntenwandeling in een prachtig wandelgebied. De afstand bedraagt 10,900km met tussenstop.

Parike is een deelgemeente van Brakel. Een dorp met een geurtje aan. Die faam heeft Parike te danken aan de weerspannige Gentenaars, die in hun strijd tegen de Bourgondische hertog Filips de Goede het dorp in 1453 gewoon in de fik staken. Hoewel het niet veel meer kan geweest zijn dan een veredelde straat was de nederzetting in 866 al in een document vermeld. De dorpsnaam zou afkomstig zijn van het Ligurische ‘Parnankom’, wat een door sparren of balken afgescheiden ruimte moet geweest zijn. Parike brandt nog altijd. Al heeft dat niets met Filips de Goede en de Gentenaars te maken. Om de traditie van een oud heidens volksfeest in ere te houden, wordt op de Parikeberg ieder jaar het ‘Walmkebrand’ aangestoken, een groot vuur dat de kille winter afsluit en een nieuwe lente verwelkomt. Parike ligt langs de gewestweg Brakel – Geraardsbergen en de verkeersdrukte langs die weg heeft ervoor gezorgd dat het gehucht in de tweede helft van de 20ste eeuw zienderogen is gegroeid.

Sint-Lambertuskerk het pittoreske kerkje is in 2007 nog helemaal gerestaureerd en geverfd. De bedekking van de verschillende dakpartijen is helemaal vernieuwd met leien uit Gallicië en er is een nieuwe torenspits geïnstalleerd. Er is in het verleden vaak aan de kerk gewerkt. De eigenlijke kerk zou in het midden van de achttiende eeuw in classicistische stijl zijn opgetrokken, maar heeft daarna veel wijzigingen ondergaan. Het ommuurde kerkhof heeft de vele verbouwingen overleefd.

De Pastorie is een oud herenhuis in Renaissancestijl dat zich bevindt op het einde van de Matrouwstraat. Het oudste gedeelte, het gelijkvloers, dateert nog uit de achttiende eeuw. De tuin en de boomgaard zijn helemaal ommuurd.

Het Parikebos is eigendom van de Vlaamse gemeenschap, maar is wegens de heel kwetsbare begroeiing niet opengesteld voor het publiek.

Het Hof-ter-Plancken werd voor het eerst in geschriften vermeld in 1400. In documenten uit 1571 werd vermeld dat het hof aan de Gentse Sint-Pietersabdij toebehoorde. Dat zou zo blijven tot het einde van het Ancien Regime. Het ‘Goet Ter Plancken’ was destijds heel uitgestrekt. De hoeve werd in 1942 verbouwd tot een villa met twee bouwlagen.

De Mote een archeologische site op een kilometer ten noordoosten van de dorpskom.

Boulevard Spets een merkwaardig plein met dito beeldengroep. Zou te maken hebben met het feit dat er steeds plassen water stonden. Kunstenaar Yvan De Vos vereeuwigde bekende figuren uit de buurt in een leuk kunstwerk. Dit kunstwerk is te bewonderen in de Matrouwstraat.