Wandeling Meerdaelbos en bezoek De Kluis

Pasar nam een bosbad in het Meerdaalwoud

Zondag 1 september, onder een mager ochtendzonnetje trokken we met drie moedige Pasarleden, Iréne, John en Jan naar het 1250 ha grote Meerdaalbos, dat vroeger deel uitmaakte van het Brabants Kolenwoud, één van de weinige plaatsen in Vlaanderen dat altijd is bebost geweest en heel wat wild: vossen ,evers , reeën enz herbergt.

We vertrokken ’s morgens na koffie of thee te hebben gedronken (meegebracht door den John) vanuit de chemin de la trace in Nethen en wandelden de boslucht inademend richting scoutsheem De Kluis over een heuvelend parcours door een grotendeels met beuk beplant bos, dus met weinig onderbegroeiing. Het bos kampte met de droogte, want de meeste vijvers waren leeg en uit het bronnetje van De Kluis druppelde slechts een beetje water, vele eeuwenoude bomen waren omgevallen, misschien ook wel door de droogte..?

Tijdens onze picknick op de Kluis, kregen we gezelschap van een grote groep mannen die daar een mannenweekend doorbrachten, een zweverig gebeuren met yoga, outen van emoties, zingen van shanty’s, een aantal in hippiekleren. Het leek wel een sekte en we voelden ons buitenstaanders.. dus vertrokken we daar vrij snel voor het tweede deel van onze trip. Deze keer stapten we door een gemengd loof- en naaldbos met een onderbegroeiing van hoge varens, we merkten regelmatig poelen op van everzwijnen. In de namiddag waren er ook meer wandelaars, maar meer dan twintig stappers en een tiental fietsers zijn we niet tegengekomen. Het eindpunt van de heenweg was de 102 meer hoge Tommeberg, waar in de middeleeuwen werd rechtgesproken en waar silexwerktuigen uit de jongste steentijd werden gevonden. Daarna keerden we door een weg in een dichtbegroeide vallei naar onze startplaats, deze weg werd af en toe moeilijk begaanbaar door braamstruiken en afgevallen takken . Na een laatste steile afdaling en 15 km wandelen bereikten we de bosrand waar onze wagen was geparkeerd, moe maar voldaan bolden we huiswaarts waarbij ondergetekende een paar keer indommelde..

PS: Veel respect voor het oriëntatietalent van den John en voor het uitwandelen door Irène, die met haar kortere benen heel wat meer stappen moest nemen dan de twee heren..