Winterse wandeling in het verrassende Weerde

We vertrekken voor een 7 km lange wandeling aan de andere kant van Mechelen, verrassend rustig en gevarieerd. In dit landschap vertoefde Rubens graag en in de loop der eeuwen lijkt er weinig veranderd. Weerde ligt als het ware op een groot eiland tussen de Nieuwe Zenne en de Oude Zenne. Ter hoogte van Eppegem splits de Zenne zich in een AfleidingsZenne en de Oude Zenne. Eerstgenoemde is tussen de twee wereldoorlogen aangelegd om Weerde te behoeden voor overstromingsgevaar. De nieuwe Zenne is deels aangelegd in de loop van de Oude Leibeek. We starten aan het kerkje van Weerde en trekken naar de kronkelende dijk van de oude Zenne. Na het verlaten van de dorpskern komen we vlug in een zee van groen en zien in de verte reeds de ruïne van de middeleeuwse sluistoren en Weerdemolen opduiken, die in 1914 door de Duitsers aan flarden werd geschoten. Gelukkig werd deze overgebleven ruïne beschermd als monument en gerestaureerd in 2008-2011. Via enkele kleinere baantjes en kleinere spoorwegbruggetjes komen we uiteindelijk in een turfgebied waar het in natte periodes wel wat modderig kan zijn. We bochten om de Weerdse visvijfer welke er eind jaren ’60 er gekomen is door de zandwinning, nodig voor de vlakbij aangelegde E-19, welke hier steeds in de achtergrond hoorbaar is. Ook stroomt de oude Zenne langs deze grote vijver. En denk er aan: naar jaarlijkse traditie vergeten we niet dat het de eerste wandeling in het nieuwe jaar is.