Ommetje Brugge anders

Kom je met de trein naar Brugge, dan wandel je in geen tijd over de Begijnenvest naar de brug over het Minnewater. ‘Dat was er 800 jaar geleden al en diende als bufferbekken’, vertelt Willy. ‘Het beschermde ook de omliggende meersen. Vanop de brug zie je het Sashuis liggen, dat regelde de waterstand op de reien. Vroeger heette het bekken nu eens Middenwater, dan weer Mennewater of Meenewater.’

Toch klinkt Minnewater een stuk romantischer. ‘Daar hebben we natuurlijk een legende over’, weet Willy. ‘Die gaat over de mooie Minna, tegen de wil van haar vader verliefd op een jongen van een naburige stam. Als die ten strijde trekt tegen de Romeinen, plant haar vader ijlings een huwelijk met een ander. Minna loopt weg, huilt zich te pletter en sterft uitgeput in de armen van haar geliefde, net terug van het slagveld.’

Mocht dat nog nodig zijn, de overlevering wil dat je de liefde van je leven vindt als je een muntje in het Minnewater keilt. Geniet in elk geval ook van de groene oase van het Minnewaterpark vlakbij.

‘Had je als naarstig ambachtsman of drukbezet burger van Brugge geen tijd voor de kerk, de biecht of een dagelijks gebed, dankzij sociale werken kon je vroeger toch nog je hemel verdienen’, weet Willy. ‘Je richtte met je gilde een godshuis op voor arme, oude of behoeftige inwoners en je was al op de goede weg. Je herkent ze makkelijk. Het zijn telkens kleine, eendere huisjes met een gezamenlijk tuintje. Ze hebben een boom, een waterpomp en een kapel.’

Brugge telt nog 46 van die godshuizen en ze doen nog altijd dienst. Meestal gaat het om sociale woningen van het OCMW. ‘Je kan er niet met een bus toeristen binnenvallen, maar met het nodige respect kan je er wel eens gaan kijken.’

Enkele adressen:

Godshuis Hertsberge, Katelijnestraat 85;

Godshuizen Sint-Jozef en De Meulenaere, Nieuwe Gentweg 8-22;

Godshuis Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën, Driekroezenstraat 2.

www.visitbruges.be/nl/godshuizen

Na vijf jaar restaureren opende het Gruuthusemuseum pas vorig jaar opnieuw de deuren. Tegelijk werd de complete opstelling van de verzameling herdacht. ‘En al is dit wél een toeristische topper, precies door die vernieuwing vind ik deze plek zeker de moeite waard’, aldus Willy. Het museum toont je 600 voorwerpen uit de huizen van de Brugse beau monde in de middeleeuwen, in de 17de-18de eeuw en de periode van de neogotiek, de 19de eeuw. Schilderijen, wandtapijten, gebruiksvoorwerpen, meubels, allemaal met vakmanschap gemaakt.

Zo krijg je het verhaal van een rijke stad op een gouden schaaltje aangereikt. ‘Plus est en vous’ luidde het devies van Lodewijk van Gruuthuse die dit stadspaleis liet bouwen. Elke Bruggeling groeit een paar centimeter als hij er gasten rondleidt. ‘Al was er flink wat kritiek bij de opening’, herinnert Willy zich. ‘Onterecht volgens mij. Ik vind de nieuwe opstelling een stuk overzichtelijker en daardoor alleen al geslaagd.’

www.museabrugge.be

Anselm Adornes was niet alleen een vooraanstaand Bruggeling, zijn devote familie had enorme bewondering voor Jeruzalem. Vader Pieter begon in de Sint-Annawijk aan de bouw van de Jeruzalemkapel die in haar opbouw, ornamenten en relikwieën stevig verwijst naar de H. Grafkerk in Jeruzalem. Tot op vandaag maakt ze deel uit van het Adornesdomein, nu in het bezit van de zeventiende generatie Adornes. Alleen heten die nu graaf Maximilien en gravin Véronique de Limburg Stirum.

‘Maar wat nauwelijks iemand weet, is dat er naast de kapel een authentieke Schotse Lounge is’, zegt Willy. ‘Met zo’n typisch warm decor, zware leren zetels, schilderijen, boeken en natuurlijk een passend drankje.’ Vanwaar die Schotse link? Anselm maakte deel uit van een missie om de handelsbetrekkingen tussen Brugge en Schotland te verbeteren. Zo raakte hij als diplomaat bevriend met de Schotse koning en kreeg hij er zelfs een heerlijkheid te leen. Helaas kwam hij er ook om het leven en ligt hij er begraven. Maar zijn hart bleef bij Brugge. Dat ligt in het praalgraf voor hemzelf en zijn vrouw, de blikvanger van de Brugse kapel.

Adornesdomein, Peperstraat 1. www.adornes.org/nl

Café Vlissinghe is met meer dan 500 lentes op de teller zeker het oudste café van Brugge. Van zichzelf denken ze zelfs het oudste ter wereld. Willy neemt me er mee naartoe voor een kop koffie en om het volkse interieur te bewonderen waar rond een oude ijzeren kachel allerlei snuisterijen en herinneringen aan het typisch Vlaamse caféleven staan en hangen. Het café is inmiddels beschermd erfgoed, de hele inboedel zelfs als erfgoed geïnventariseerd. Je kijkt er je ogen uit. Op mooie dagen geniet je er van het heerlijke terras in de tuin.

Café Vlissinghe, Blekerstraat 2. www.cafevlissinghe.be

Onze wandeling met Willy door het minder-toeristische Brugge hebben we ook in kaart gebracht. 5 km van station tot Langerei. Je kan met de bus terug.