Vloethemveld in het Brugse Ommeland
Ken je Vloethemveld al? Twee jaar geleden opende Westtoer het wandelnetwerk in Zedelgem. Erfgoed en natuur gaan er hand in hand en dat levert een prachtwandeling op.
We parkeren aan de rand van het domein op de ruime parking van het Provinciaal Opleidingscentrum voor Veiligheidsdiensten. We stappen de straat over richting de kasseiweg die naar het hart van het domein leidt. We slaat onmiddelijk rechtsaf op een onverharde weg. Het natte voorjaar heeft ook hier zijn sporen achtergelaten, want op sommige stukken is het flink ploeteren door de modder. Natuur & Bos, de beheerder van het domein, laat de natuur hier duidelijk zijn werk doen. Omgewaaide of afgestorven bomen worden niet opgeruimd, waardoor her en der in het bos open plekken ontstaan. Dat is dan weer goed voor de biodiversiteit.
Gevangenen worden vogels…
Aan knooppunt 10 botsen we een eerste keer op het verleden van het gebied. We spotten een toegangspoort en enkele barakken van het Britse krijgsgevangenkamp. Na de Tweede Wereldoorlog verbleven hier honderdduizend Duitse en Baltische soldaten.
Even verderop stappen we langs de uitkijktoren die zicht biedt op het voormalige munitiedepot. De zes meter hoge toren, met een design geïnspireerd door de wachttorens van het Britse krijgsgevangenenkamp, is nu een uitkijkpunt om verschillende wilde vogelsoorten te spotten.De meeste gebouwtjes van het depot zijn inmiddels afgebroken, maar de heuveltjes die de schade bij een ontploffing moesten beperken zijn wel nog zichtbaar. Zo krijgen we toch een beeld van hoe het er moet uitgezien hebben.
In dezelfde buurt spotten we ook een opvallende houtsculptuur in de bomen. Wie goed kijkt, ziet onderaan de boom ook een tekstje staan: ‘welke hand heeft mij geplant’. Het moet bezoekers van Vloethemveld tot denken aanzetten.
Even verderop laten we de bossen even achter ons en duiken we de velden van Jabbeke in. Het kouterlandschap is wat eentonig, maar het laat wel toe om er stevig de pas in te houden.
Damn Yankee!
Aan de Zomerweg lopen we voorbij een infobord over de Damn Yankee, een B17-bommenwerper, die op 1 december 1943 crashte in de velden in Snellegem. Het vliegtuig was op de terugweg van een missie in Duitsland en stortte neer na een hevig luchtgevecht. De overlevenden van de crash werden gevangen genomen en overgebracht naar Duitse krijgsgevangenenkampen. Enkel piloot Bruce Sundlun bleef uit handen van de bezetter en kom met de hulp van de inwoners van Jabbeke ontkomen.
Griezelen in het Moordenaarsbos
Het verrassendste stukje van de namiddag moet dan nog komen: de Maskobossen, een klein maar fijn bosgebied. Wanneer we een bord zien met 'Moordenaarsbos', twijfelen we even om verder te gaan, maar de plek blijkt een speelzone te zijn, geen plek waar moordlustige wezens zich ophouden.Achteraf lezen we dat het bos zijn heeft gekregen in de 19de eeuw. In 1813 werden de pastoor van het naburige Zerkegem en zijn knecht vermoord teruggevonden in de pastorie. Volgens de lokale bevolking waren de schuldigen te zoeken bij het Franse leger dat in het Maskobos was gelegerd. De moord werd nooit opgehelderd, maar het Maskobos wordt sindsdien het Moordenaarsbos genoemd. Genoeg lugubere feiten voor vandaag; We laten het Maskobos achter ons en zetten opnieuw koers richting Vloethemveld. We wandelen langs de rand van het militaire domein opnieuw richting startpunt.
Langs de waterkant
Aan knooppunt 4 volgen we nog even de pijltjes naar de Waterhut. Die biedt een weids zicht op de grote vijver middenin het voormalige militair domein. Wij hebben geen geluk, want het is bijzonder kalm op de vijver, maar een infobord van Natuurpunt maakt ons duidelijk dat heel wat vogelsoorten het hier zalig vertoeven vinden. We laten de hut opnieuw achter ons en haspelen de laatste kilometers van onze wandeling af langs de statige dreven van het domein
Praktisch
- Vertrek: Diksmuidse Heirweg, Zedelgem
- Knooppunten: 1 - 2 - 11 - 10 - 9 - 27 - 28 - 29 - 8 - 7 - 45 - 42 - 40 - 39 - 43 - 44 - 47 - 48 - 53 - 52 - 49 - 50 - 51 - 55 - 54 - 46 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1 (19 km)
- Bekijk de route
De corona-tijd deed de wandelmicrobe bij Pasar-journalist Bart Van Belle alleen maar sterker worden. Sindsdien trekt hij er regelmatig op uit voor dagtochten van 20 kilometer of meer. Volg zijn wandelavonturen via zijn Instagram-account.