Waar natuur en geschiedenis één verhaal vertellen: de Franse Opaalkust
De Opaalkust is zo’n plek waar je vanzelf trager begint te stappen, nog voor je begrijpt waarom. Je rijdt de grens over en het landschap trekt zich recht. De kapen staan waar je ze verwacht, maar ogen net iets hoger. De duinen houden hun adem in. In de verte schuift de zee rustig heen en weer, zeker van haar plaats. De ideale regio voor een weekendje weg, net over de Franse grens…
- Kamperen
Velen denken dat ze deze streek kennen. Een paar namen, een paar kapen, een herinnering aan een ferry in Calais. Maar zodra je de drukte van de Vlaamse kust achter je laat, verandert het decor. De horizon wordt breder, de lucht krijgt weer ruimte, het licht begint kleine bewegingen te maken. Er is altijd iets dat zich net buiten je blikveld houdt, geen geheim, eerder een gevoel dat je nog niet alles hebt gezien. Onderweg kom je mensen tegen die deze grond verstaan. Een terreinbeheerder die aan een stilte hoort welke vogels net zijn opgestegen. Iemand die je bij een bunker niet naar het beton laat kijken, maar naar de laag geschiedenis die erin vastzit. Een gids die een begraafplaats toont zonder nadruk en je toch met meer vragen achterlaat dan waarmee je aankwam. Een chef die kookt met een eenvoud die niets hoeft te bewijzen en precies daarom blijft hangen.
De natuur vertelt…
De landschappen verschuiven in een traag, consequent ritme. Natuurreservaten waarin water, slik en gras elkaar voortdurend herschrijven. Duinen die elk jaar vooruitgaan zonder dat iemand het merkt. Estuaria waar zeehonden en vogels hun eigen wetmatigheden volgen. En dan weer heuvelruggen waar het verleden nog altijd aan het oppervlak ligt: lijnen in het reliëf, rijen stenen, namen in steen omdat papier te kwetsbaar bleek. Je wandelt er en voelt dat dit geen verleden is dat netjes is opgeborgen, maar een laag die meeloopt. Tussen dat alles liggen dorpen en steden die hun richting hebben teruggevonden. Kades waar het leven opnieuw vooruitkijkt, pleinen waar gevels onverstoorbaar licht vangen, vestingmuren die even goed bewaren als loslaten.
Helemaal tot rust komen
Niets dringt zich op. Dit is een streek die zich niet verkoopt, maar die gewoon aanwezig is. Misschien blijft dat het meest hangen. De Opaalkust en het binnenland van de Somme proberen je nergens toe te verleiden. Ze tonen wat mooi is, verbergen niet wat pijn heeft gedaan en laten het aan jou om te voelen wat blijft. Je vertrekt met het idee dat je veel hebt gezien, maar ergens weet je dat er nog stukken ontbreken. Het is een regio waar je telkens naar terugkeert, om in de natuur de geschiedenis te lezen…
De volledige reportage lees je binnenkort in het nieuwe nummer Pasar Camper & Kamperen!