Welkom in mijn tuin!

Hoe onstond de idee voor Welcome to my Garden?

Dries: ‘Manon en ik fietsten in 2019 van Brussel naar Tokyo, meer dan 13.500 km in elf maanden. We waren verrast door de gastvrijheid van zo veel mensen onderweg.’

Manon: ‘Terug in België brak COVID uit, maar mensen mochten nog wel fietsen en wandelen. Er was echter een tekort aan faciliteiten om te logeren. Dat tekort is er sowieso als je een lange afstand wandelt of fietst, toeristische faciliteiten liggen vaak geconcentreerd en ver van je geplande route.’

Dries: ‘Onze eerste insteek was vooral praktisch: ervoor zorgen dat wandelaars en fietsers langsheen hun route een veilige plek vonden om hun tent op te slaan. Want wildkamperen mag ook niet overal…’

Manon: ‘Bovendien waren we de gastvrijheid die we zelf hadden ondervonden niet vergeten, hoe mooi zou het zijn om die ook hier wat meer op de kaart te zetten.’

Dries: ‘Letterlijk dan! Ik ben begonnen met één stip op de kaart: de tuin van mijn ouders in Wolvertem. Die kaart en het idee gooiden we op social media en twee uur later hadden er zich vijftig tuinen aangeboden! Nog eens twee weken later waren dat er al vijfhonderd.’

Manon: ‘Van in het begin was er een hele positieve dynamiek, en dat is zo gebleven. Vandaag tellen we 7800 tuinen die zich vrijwillig openstellen, in België, Nederland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk … En duizenden leden. Het concept slaat aan, mond-aan-mond en online delen doet de rest.’

Hoe werkt het principe vanuit de kant van de host?

Dries: ‘De basisidee is: mensen stellen een stukje van hun tuin gratis ter beschikking aan trage reizigers. Je hoeft als host verder niets te doen, maar je bent vrij en flexibel om meer aan te bieden: gebruik van sanitair, drinkbaar water, elektriciteit. Je geeft op de kaart op ons platform aan wat je kan en wil aanbieden en als er iemand boekt om te komen logeren, spreek je onderling verder af.’

Manon: ‘We horen verhalen van hosts die ontbijt aanbieden, meestal zelfs gratis, omdat ze de ontmoetingen zo leuk vinden. Maar dat hoeft niet, je kan ook gewoon je tuin aanbieden zonder extra’s.’

Dries: ‘Hosts hoeven niet per se zelf trage reizigers te zijn, maar je ziet hen wel geïnspireerd raken door de ontmoetingen.’

Wat wordt verwacht van de reiziger?

Manon: ‘Je betaalt een lidmaatschap van 36 euro per jaar. Voor dat bedrag heb je toegang tot alle locaties en kan je met de hosts chatten om concrete afspraken te maken.’ 

Dries: ‘Je hebt als reiziger verder je privacy. Wil je na een dagje kilometers trappen of stappen gewoon in je tent kruipen en slapen, ook goed. Je hoeft niet rond een tafel te gaan zitten en samen te praten. Het kan, maar de setting laat het toe om je ook gewoon terug te trekken, in alle rust. 

Manon: ‘Natuurlijk zijn er ‘gedragsregels’, maar die hebben alleen maar te maken met respect voor elkaar. Ze zijn nooit beperkend, wel gericht op een correcte attitude wanneer je bij iemand privé je tent opslaat.’

Dries: ‘Let wel: het is een platform voor trage reizigers, dus geen gemotoriseerd vervoer. Dat gaat trouwens niet enkel over fietsen of wandelen. We kregen al de vraag van kayakkers en zelfs mensen die rondtrokken met hun ezel maakten al gebruik van ons platform.’

Het gaat ondertussen om meer dan een slaapplek?

Manon: ‘We wisten dit al vanuit onze eigen ervaring maar door de verhalen binnen de community is het nu heel duidelijk: Welcome to my Garden zorgt ook voor verbinding, ontmoeting en uitwisseling. Mensen raken met elkaar in gesprek, luisteren, raken geïnspireerd door elkaar. Zo stelde een dame van 75 haar tuin open, kreeg ze meer dan 200 mensen in haar stadstuintje en had ze prachtige ontmoetingen!’

Dries: ‘De meest gehoorde klacht langs de kant van de host is: hoe krijg ik meer mensen in mijn tuin? (lacht). Mensen ontmoeten nieuwe mensen, zonder van huis te moeten gaan. Het vakantiegevoel op je eigen erf.’

Manon: ‘Die gastvrijheid en uitwisseling zijn hartverwarmend. Het is een meerwaarde die we niet hadden voorzien, maar die er duidelijk wel is.’

Katlijn, mama van Dries: ‘De eerste mensen in onze tuin waren Martine en Hendrik. Ze wandelden de GR 128. Doordat ze daarover zo enthousiast vertelden, hebben mijn man en ik het jaar daarna de GR 129 gewandeld, met rugzak en tent. Dat hadden we nog nooit gedaan.’

Manon: ‘Ik ken een verhaal van een host die geïnspireerd was door een reiziger van 84 jaar, die nog steeds met de tent eropuit trok. Fantastisch toch? Er is meer eenzaamheid dan we denken en ongewild helpen we ze zo voor sommigen toch een heel klein beetje mee uit de wereld.’

Dries: ‘In Brugge heeft ook een woonzorgcentrum zijn tuin opengesteld. Voor de bewoners betekent dit leven in de brouwerij, verhalen van overal ter wereld, jonge mensen die een praatje met hen komen maken.’

Welke waarden vinden jullie belangrijk? 

Dries: ‘Slow travel, authenticiteit, milieuvriendelijkheid, respect voor natuur, omgeving en medemens. Een mooi neveneffect van COVID en van dit platform is dat – ook door ons – België in al zijn schoonheid ontdekt wordt. Je hoeft niet ver te reizen om mooie plekjes te zien. In samenwerking met OpenStreetMap bieden we ook wandel- en fietsroutes aan op het platform. En er waren van in het begin samenwerkingsverbanden met Natuurpunt en Grote Routepaden vzw, GR Sentiers, Wikimedia Belgium.’ 

Manon: ‘Er waren ook grote merken die meteen met onsin zee wilden, maar dat sloegen we af. Het gaat ons niet om commercieel gewin, wel om wat de community nodig heeft. We willen daarin onafhankelijk blijven.’ 

Hebben jullie nog toekomstplannen? 

Manon: ‘We organiseren nu al jaarlijks een Velotour-festival waarin we samen fietsen met 150 mensen en reizigers met elkaar informatie uitwisselen. Ook dat is onverhoopt een groot succes, er is veel interesse in trage reizen. 

Dries: ‘Verder willen we gewoon het platform blijven optimaliseren en het netwerk zo goed mogelijk uitbreiden en verdichten. Nu kan je bijvoorbeeld al doorheen heel Frankrijk fietsen en bij hosts in hun tuin kamperen. Het zou mooi zijn moesten we om de tien, vijftien kilometer tuinen hebben, dan kan je ook te voet Frankrijk doorkruisen. Hoe kunnen we met een klein team en met de hulp van de community meer mensen aanmoedigen traag te reizen? Daar zetten we volop op in.’

Manon: ‘En ondertussen blijven we ook privé traag reizen. In het najaar plannen we een maandenlange fietstocht doorheen Marokko met ons zoontje Isak. Want eens de microbe te pakken, laat ze je nooit meer los.’

www.welcometomygarden.org