Allemaal naar Amiens

‘De biljetjes voor de bus en de papieren voor de fotozoektocht liggen klaar op het tafeltje aan onze caravan!’ Govaka&Pasar-reisbegeleider Hugo heeft alles tot in de puntjes geregeld. We komen later aan dan de anderen, maar met onze deelnemersbrochure in de camper vertrekken we volkomen stressloos op vakantie. Adres van de camping: check. Te volgen reisroute: check. Dagindeling: check. Het enige wat we niet onder controle hebben, is het verkeer. We lopen heel wat vertraging op en rijden dus niet naar de camping maar meteen door naar de stad. Zo ontdekken we wel een leuke parking om met de camper te verblijven aan het grote Parc Saint-Pierre, mét speeltuin, die schrijven we op voor een volgende keer.

Dag 1: Grandioze gotiek

We ontmoeten de rest van de groep bij de dienst voor toerisme vlak naast de kathedraal, waar Hugo ons opwacht met de audiofoons voor de rondleiding. Gelukkig voor onze drie kinderen kunnen we ook in het Nederlands luisteren. We leren dat de Notre-Dame van Amiens met haar 145 meter lengte en 70 meter breedte het grootste gotische gebouw van Frankrijk is, met het hoogste kerkschip ter wereld. Haar naamgenoot uit Parijs past er twee keer in: geen wonder dat ze immens groot lijkt. We kijken onze ogen uit op de gevel, die in de tijd van de middeleeuwen kleurrijk geschilderd was en nog altijd wordt versierd met talloze gotische beeldhouwwerken. De schilderingen of polychromie worden op zomeravonden en tijdens bijzondere events gesimuleerd met reusachtige kleurenprojecties die de gevel in zijn oorspronkelijke pracht lijken te herstellen. Binnen baadt het kerkschip in het licht, de koorstoelen met gebeeldhouwde figuurtjes vertellen vervlogen verhalen en elke kapel heeft een andere sfeer. Het verbaast ons niks dat dit pareltje deel uitmaakt van het Unesco-werelderfgoed. Pippa Lotta volgt gefascineerd het zwart-witte labyrint op de stenen tegels en de jongens gaan op zoek naar het reliek van het hoofd van Johannes de Doper. Zoals altijd bij een kerkbezoek steken ze alledrie ook een kaarsje aan voor opa in de hemel. In de namiddag heeft iedereen vrije tijd. Onze formulieren voor de fotozoektocht liggen nog op de camping, maar er is zo ook genoeg te zien. We dwalen aan de voet van de kathedraal langs de kanalen en gekleurde huisjes van de pittoreske wijk Saint-Leu, ooit de armenwijk waar leerlooiers, slagers en ververs huisden maar nu het kloppende hart van de stad met bars, restaurants en antiekwinkeltjes. Voor we naar de camping trekken, proeven we nog een streekspecialiteit: la ficelle Picarde, een gegratineerde hartige pannenkoek gevuld met champignons, ham en crème fraîche. Bubbels, die wachten ons op tijdens de welkomstdrink op de camping. Onze kroost leeft zich uit met de step en aan de pingpongtafel en wij proberen alle nieuwe namen te onthouden. We leren weer wat bij over vochtmetingen en camperonderhoud en krijgen nog wat tips voor nieuwe bestemmingen. Kampeerders onder elkaar: altijd leuk.

Dag 2: Stad onder de grond

Op dag twee komen we tot de ontdekking dat je op de camping enkel brood op bestelling kan krijgen. Gelukkig is er Hugo, die ons voorziet van vers gehaalde broodjes. Bovendien heeft hij al geregeld dat we kunnen meerijden naar de geplande excursies, zo kan onze camper gewoon blijven staan, wat een luxe. Eerste halte is het Parc Naturel & Archéologique Samara, waar we worden teruggeflitst naar de prehistorie. Een gids loodst ons langs het archeologische erfgoed uit de streek dat hier werd bijeengebracht. Boerderijen en opslagplaatsen uit verschillende tijdperken werden nagebouwd, beeldhouwwerken en gebruiksvoorwerpen op de authentieke manier vervaardigd. De steenkapper bouwt met geduld en toewijding een pilaar uit de Gallo-Romeinse tijd na en geeft uitleg over haar werk. Tibe mag helpen tijdens de demonstratie en is verbaasd over hoe stevig maar secuur je tewerk moet gaan. Na onze picknick rijden we verder naar Naours. Onder dit stadje huist het grootste netwerk van tunnels in het noorden van Frankrijk. De ruimtes die overbleven na het uithollen van de steengroeve werden vanaf de middeleeuwen gebruikt als opslagruimte voor goederen én als toevluchtsoord tijdens de vele oorlogen. Met wel driehonderd kamers die dienden als huisvesting, stallen en opslagruimtes was het een echte bedrijvige stad onder de grond. Er waren kapellen voor de mis, een feestruimte, stadspleinen en zelfs een bakkerij met ovens. De schouwen kwamen uit onder een molen om de rook te maskeren voor vijandige troepen. Om makkelijker de weg te vinden onder de grond, kregen de steegjes dezelfde namen als de bovenliggende straten. Uiteindelijk stabiliseerde West-Europa en het grottencomplex raakte in verval, tot het in 1887 werd herontdekt door de abt Danicourt. Graffitisporen zijn de stille getuigen van de aanwezigheid van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog en tijdens WO II werd het complex bezet door de nazi’s. De ruimtes zijn nu kaal en leeg, maar door de audiogids komt de stad even weer tot leven. We zijn onder de indruk van de uitgestrektheid en van de rijke geschiedenis verborgen in de diepte. Weer boven de grond rijden we met medekampeerders André en Felix terug naar de camping, waar iedereen geniet van het gezelschap van de groep en de warme zonnestralen.

Dag 3: Reis rond de wereld

’s Ochtends ontbijten we voor onze camper in een waterig zonnetje. Daarna trekken we terug richting het centrum van de stad, de andere kampeerders met de fiets en wij met de bus. We krijgen van Hugo een plannetje en een brochure met de uren van de juiste buslijn. Handig! Onze oudste zoon Senne staat te popelen voor het bezoek van vandaag, we trekken namelijk naar het huis van Jules Verne. Als kleine avonturier was hij al helemaal gek op de verhalen uit De reis om de wereld in tachtig dagen. De schrijver huwde een meisje uit Amiens en vestigde zich er voorgoed in 1871. Daar schreef hij aan een nieuwe reeks, Voyages Extraordinaires, die zijn doorbraak betekende. Later stond hij bekend als toekomstvoorspeller, hij beschreef heel wat dingen die als fantasie werden beschouwd, maar later in een indrukwekkend aantal gevallen werkelijkheid werden. Zo voorspelde hij een reis naar de maan, langeafstandsreizen in luchtballonnen en tochten van onderzeeboten onder het poolijs. In het huis met de toren waar hij leefde tussen 1882 en 1900 worden we meegesleept in zijn fantasiewereldje en herleven we de avonturen van zijn helden. Onze grootste held Senne waant zich even het beroemde personage Phileas Fogg.

We zetten het avontuur verder met een boottochtje door de drijvende tuinen of Hortillonages. We schepen in bij Jean-Pierre die honderduit vertelt over het behoud van de moestuintjes. ‘Ooit werden deze moerassen uitgebaat voor turf en later voor tuinbouw. In de vijftiende eeuw ging het nog over een gebied van meer dan 1.500 hectaren, nu blijven daar nog 300 hectaren van over. We varen nu door een van de vele kanalen of rieux die voor iedereen toegankelijk zijn, maar er zijn ook stukjes die privaat zijn. De tuintjes kwamen in verval, overwoekerden en er werd zelfs gepland een grote weg aan te leggen pal door de tuinen. Toen werd L’association pour la protection et la sauvegarde des Hortillonages in het leven geroepen. Door het gebied toegankelijk te maken voor toeristen en dagelijkse boottochtjes te organiseren is het behoud verzekerd.’ We varen rustig door de kanaaltjes en genieten van het groen en de stilte. Een plek zo dicht bij de stad waar zoveel fauna en flora te bewonderen is, dat is best uitzonderlijk. Heel wat tuintjes voorzien nu, zoals in vroegere tijden, in een biologische productie van fruit en groenten die elke zaterdag op de kaai Bélu verkocht worden. Op die kaai ligt ook het restaurant Le Quai waar we verwacht worden voor een afscheidsetentje met de hele groep. De sfeer is hartelijk en uitgelaten en ik praat met Lelianne over haar passie voor auto’s, over reizen en over hoe ze nog steeds met een grote caravan zelf naar Spanje rijdt elke zomer. Het wordt laat, maar toch zijn onze medekampeerders al gepakt en gezakt wanneer wij ’s ochtends aan het ontbijt zitten, klaar om te vertrekken. Pippa Lotta rept zich nog om Felix, onze chauffeur en nieuwe grote vriend, een knuffel te geven. We zwaaien iedereen met een warm gevoel uit: veilig thuis!