Op zoek naar stilte… in de Westhoek
Echte stilte is een zeldzaam iets geworden. Gelukkig zijn er her en der nog plekken waar je alleen de vogeltjes hoort fluiten. Pasar-redacteur Bart Van Belle ging de stilte opzoeken in het Heuvelland.
‘Het Stiltepad in Westouter stond al een tijdje op mijn to-do list. Een weekendje weg in de Westhoek was het ideale moment om die wandeling af te vinken.
We laten de wagen achter aan het pittoreske dorpsplein van Westouter en duiken meteen de velden in. Het is zondag én het is koers op tv: twee randvoorwaarden voor een rustige wandelnamiddag zijn alvast vervuld. Even alleen op de wereld… voor het grootste deel van de route.
De eerste kilometers lopen we nog langs een veldweg, maar zodra natuurgebied Broekelzen in zicht komt, worden de paadjes steeds smaller. Vlonderpaadjes brengen ons langs en over het kronkelende Broekelzenbeekje. Zeker bij nat weer zijn stevige en waterdichte schoenen hier geen overbodige luxe.
Aan één van de poeltjes onderweg vinden we twee houten ligbanken: ideaal om even op adem te komen en/of te genieten van de stilte.
We lopen het bos uit en komen op de flanken van de Baigneberg opnieuw in de drukte van de bewoonde wereld. Op de top van de Zwarte Berg, een beetje verderop, bevinden we ons niet ver van de Franse grens.
We laten de route even rechts liggen en lopen enkele honderden meters naar links voor een ritje op de kabelbaan Cordoba. Die herken je misschien uit de Eén-reeks Eigen Kweek? Deze toeristische attractie past niet helemaal in het concept van een stiltewandeling, maar het unieke zicht over Heuvelland en de zweeftocht boven de wijngaarden van Entre-Deux-Monts willen we toch niet missen.
Eens we terug vaste grond onder de voeten hebben, genieten we nog van een kleine snack op het terras, voor we opnieuw de stilte induiken. Een smal en steil pad brengt ons naar beneden, naar de Douvevallei. Onderweg komen we opnieuw langs een hangmat en enkele haiku’s van dichter Geert De Kockere.
En dan volgt een stevige klim naar de Rodeberg. Gelukkig worden we onderweg beloond met een schitterend uitzicht op de Noord-Franse stad Bailleul. Op de top van de Rode Berg kunnen we nog net weerstaan aan de verlokkingen van restaurant ’t Hellegat en duiken we meteen het Hellegatbos in.
Via een steile bostrap dalen we steeds dieper het Hellegat in, tot we enkel nog de natuur horen. ‘Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel’, zingt Bazart. Als dit de hel is, dan geef ik de Matthieu Terryn en de zijnen volmondig gelijk.
De route kronkelt het bos uit langs een weidelandschap. We lopen nu ook samen met het Tweebergenpad. Blijkbaar een populaire wandelroute in de streek, want op een lang vlonderpad aan de Sulfeberg even verderop kruisen we heel wat collega-wandelaars.
We rusten nog even uit in twee hangmatten en trekken langs de Goeberg opnieuw richting Westouter. Vlak voor we Westouter weer binnenduiken, passeren we ook de Gedachtenistuin Vluchtelingen, een herinnering aan de vele duizenden vluchtelingen die hier tijdens de Eerste Wereldoorlog probeerden de grens met Frankrijk over te steken. Een plaats om nog stiller van te worden…
Het Stiltepad (12,9 kilometer) maakt hoofdzakelijk gebruik van het wandelnetwerk Heuvelland. Je kan deze route is ook inkorten tot 6,8 of 9,8 kilometer. Je kan de route volgen via deze gpx of een wandelkaartje kopen bij Toerisme Heuvelland of Westtoer.
De corona-tijd deed de wandelmicrobe bij Pasar-journalist Bart Van Belle alleen maar sterker worden. Sindsdien trekt hij er regelmatig op uit voor dagtochten van 20 kilometer of meer. Volg zijn wandelavonturen via zijn Instagram-account.