Caravantest: Hobby Prestige 720 UKF

Enter de Hobby Prestige 720 UKFe. Een mastodont op wielen die zich het liefst op haar gemak voelt: stevig geparkeerd, waterpas gezet en met uitzicht op iets rustgevends. Ze rijdt, jawel. Maar niet met een citytrip in gedachten. Dit is geen ‘nog snel een weekendje naar de Ardennen’. Dit is eerder ‘we verhuizen tijdelijk naar Spanje, met alles erop en eraan’. De meeste eigenaars rijden haar één keer per jaar naar de zon, en dan blijft ze daar — als vast kamp, als buitenverblijf, als bunker tegen de chaos. Met haar 9 meter lengte en 2,5 meter breedte valt ze sowieso niet onder de noemer ‘mobiel’. Ze is verplaatsbaar. Zoals een kippenhok, of een schoonmoeder met een rolkoffer.

Eens binnen is de toon helemaal anders. Dit is geen sleurhok. Geen plastic doos met gordijntjes. Dit is, bij gebrek aan een beter woord: een woonplek. En, toegegeven, een soort kinderdagverblijf. De leefruimte achterin is meteen het hart van de caravan. Een U-vormige zithoek, zo royaal dat je er makkelijk vijf kinderen kwijt kunt. Zes, als er eentje op dieet staat. Alles gebeurt hier: eten, tekenen, mokken, morsen, Uno spelen, siësta houden, ruzie maken over wie op het hoekje mag zitten, en dan weer eten. De tafel in het midden is breed genoeg voor een krant, een pak boter, drie potten choco en de collectieve ochtendmiserie. De kussens zijn dik – het soort waar je niet in wegzakt, maar rechtop in blijft zitten, zelfs als je al drie uur stilzit met je benen onder je. De bekleding voelt degelijk aan. Afwasbaar ook. En dan is er nog het licht. Dat typische ochtendlicht dat langs de panoramavensters binnenvalt alsof je leven plots een Scandinavische ontbijtcommercial is. Je hebt het gevoel dat je met iets belangrijks bezig bent. Ook al ben je net een platgetrapt rozijntje uit een kussengleuf aan het pulken. ’s Avonds nemen de ledstrips het over. Warm, zacht, net genoeg om te zien waar de wijn staat, niet genoeg om de wallen van je medereizigers te moeten erkennen. De sfeer is die van een bescheiden chalet, maar dan zonder open haard. Of het geritsel van muizen. 

Midden in de caravan ligt de keuken. En ja, die verdient ook echt die naam. Geen kampeerfoefelare. Een degelijke driepitskookplaat, een diepe spoelbak, een mengkraan die niet druppelt. Bovenkasten die tot op armlengte reiken — je hoeft geen acrobaat te zijn om aan de cornflakes te geraken. Er is een hoge koelkast met een apart vriesvak, en een smalle apothekerskast waar je écht veel in krijgt. Dingen waarvan je op dag drie denkt: ‘ha ja, dat hadden we ook nog bij.’ Het werkblad is breed genoeg om een brood te smeren. En belangrijk: je kan hier met twee mensen tegelijk staan koken zonder dat je elkaars elleboog in de saus meeneemt. Dat telt als luxe, zeker met een hongerige meute in de buurt. De afzuigkap werkt, wat na een wokavond geruststellend is. Ook al blijf je sowieso licht ruiken naar look en vakantie…

Daarachter ligt de kindersuite. Al klinkt dat luxueuzer dan het is. Twee stapelbedden aan de wand, elk met een eigen raam en verluchting. In theorie perfect. In praktijk: ‘ik wil boven’ en ‘broer zijn voeten stinken’. Tegenover de bedden: een treinzitje op kindermaat, met een tafel waar een kleurboek, een beker fruitsap en een brok collectieve verbeelding aan kunnen aanschuiven. Ideaal om te tekenen, knutselen of gewoon in stilte iets stuk te maken.

En ja, ook dit mini-zitje kan omgebouwd worden tot een bed. Voor het derde kind. Of het logeetje dat ‘echt niet wakker wordt ’s nachts’. De hele hoek is afscheidbaar met een gordijn. Aan de twee zijden, dus tussen de slaapkamer van de ouders en de leefruimte. Niet geluidsdicht, maar net voldoende om jezelf wijs te maken dat ze ‘in hun eigen ruimte’ zitten. En dat jij dus een glas wijn mag opentrekken zonder je moreel schuldig te voelen!

Voorbij het gordijn ligt het lerarenlokaal. Een Frans bed in de lengte, net genoeg ruimte voor twee ouders en hun laatste greintje privacy. Het bed ligt goed. Serieus goed. Hobby steekt er een koudschuimmatras in waar je zonder wrok en rugklachten uit komt. Rondom: leeslampjes, bovenkasten, haakjes, een plankje voor je bril. En onder het bed: een berging die alles slikt wat je uit het zicht wil houden. Vouwstoelen. Extra dekens. De luchtmatras voor als dat logeetje tóch wakker wordt.

Tegenover het bed: een grote spiegel met daaronder een lavabo. Niet in de badkamer, gewoon in de slaapkamer. Handig om snel je gezicht te spoelen. Minder handig als je per ongeluk jezelf in de ogen kijkt en beseft dat het nog maar dinsdag is. De badkamer – als we het zo mogen noemen – zit in de hoek. Er is een cassettetoilet, een dakluik, wat kastjes. Douchen doe je elders. Op de camping. Met een sleuteltje en natte voeten. Tenzij je voor de doucheoptie bijtekent. Dat kan. Als extra.

Rijden met dit ding is een hoofdstuk op zich. Het leeggewicht is 1.890 kilo. De maximum massa: 2.500. Samen met een doorsnee trekauto zit je zo boven de 4.250 kilo. Dat betekent: BE-rijbewijs verplicht. En terecht. Je trekt geen fietskar, je trekt een rollend bakstenen volume met ramen. Gelukkig ligt ze stabiel, dankzij het tandemonderstel en de antislingerkoppeling. Maar vergis je niet: 2,5 meter breed is geen detail. Op Vlaamse betonwegen met haagjes en vrachtverkeer in tegenrichting heb je geen plaats voor twijfel. Of fouten. 

Een mover – bij ons niet aanwezig – is hier geen overbodige luxe. Een Enduro laat je toe om met één druk op de knop het gevaarte op z’n plek te mikken alsof je het al jaren doet. Ook de luifel, al even optioneel, verdient hier een plaats. Niet alleen voor de schaduw, maar ook als buffer tussen kinderen en ouders. Of regen en tafel.

Je voelt aan alles: deze caravan is niet gemaakt om wekelijks van plek te veranderen. Hij is gebouwd om te blijven staan. Op een grote plek. Liefst in Spanje. In Frankrijk moet je opletten: veel campings hebben nog de ouderwetse kleine percelen, en daar geraak je met deze dame gewoon niet tussen. Of toch niet zonder burenhulp en zenuwcrisis. En dus gebruik je haar zoals ze bedoeld is: als basis. Een crèche op wielen. Een tijdelijk thuis met zeven bedden, een volwaardige keuken, een zithoek waar ook de grootouders bij kunnen en een wc waar je ’s nachts niet voor naar buiten hoeft. De Hobby Prestige 720 UKFe is geen caravan voor twijfelaars, maar wel ideaal voor grote gezinnen die het kampeerleven ernstig nemen. En hun kinderen. En zichzelf. Alles gebeurt hier binnen vier wanden — maar wel goed, degelijk en met een beetje lucht ertussen. En als je geluk hebt, ook een beetje stilte.

Tussen de croissants, rozijnen en gemorst appelsap door blijft dit natuurlijk een caravan. En dus wil je weten of je het er ook warm in krijgt. Of droog. Of stil. Goed nieuws: dat zit snor. De Hobby Prestige 720 UKFe is gebouwd met het idee dat je er niet alleen in moet overleven op een zonnige Spaanse camping, maar dat je er ook een gure novembernacht in Zweden zonder trauma doorstaat. Ze is voorzien van een GRP-bodem met XPS-isolatie, thermisch geïsoleerde wielkasten, dubbelwandige ramen en geïsoleerde afvalwatertank. Zelfs onder de zitbank vind je ventilatieopeningen, zodat de warme lucht nergens stopt. Je voelt het meteen als je binnenkomt: het is geen tochtige doos, maar een gesloten, degelijk afgewerkte cocon.

Het kloppend hart van die cocon: de Truma Combi 6. Die zorgt zowel voor verwarming als warm water, werkt op gas én elektriciteit, en verspreidt warme lucht via luchtkanalen naar élke hoek – zelfs die bij de voeten van het kind dat de Cornetto verkeerd vasthield. De warmteverdeling is egaal, snel, en stil genoeg om niet wakker te liggen van je eigen comfort. Bij onze testversie zat er geen vloerverwarming in, maar die is wel optioneel. En dat zou ik – mocht ik permanent met koude tenen geboren zijn – zeker overwegen. Er is weinig dat zo veel luxe schreeuwt als warme voetzolen bij het eerste kopje koffie van de dag.

Qua materialen is alles wat je aanraakt stevig genoeg voor een kind dat test wat ‘open’ betekent. De kasten sluiten zacht maar zeker, het tafelblad kan tegen een stoot, de zitbank is bekleed met slijtvast textiel dat tegelijk comfortabel en afwasbaar is. De vloer – houtlook vinyl – is gemaakt voor natte laarzen, hondentenen, omgevallen drinkbekers en alles daartussen. Kortom: ook als de zon zich drie dagen niet laat zien, kun je hier binnen blijven zonder gillend gek te worden. En dat is, eerlijk, al het halve kampeersucces. Zelfs in Scandinavië. En voor wie graag ook praktisch doet vanop afstand: er is een app. HobbyConnect, heet die. En daarmee kan je – als je het écht niet kunt laten – vanop je telefoon de belangrijkste functies van de caravan bedienen: verlichting, verwarming, de waterpomp, de status van de batterijen. Handig als je in bed ligt en plots twijfelt of het licht buiten nog brandt. Of als je indruk wil maken op de kinderen met zinnen als: ‘kijk eens, papa stuurt de boiler aan met zijn gsm.’ De app werkt via Bluetooth of mobiel netwerk (als je de module hebt), en is bij de meeste recente modellen standaard inbegrepen. Eerlijk: de meeste mensen gebruiken het vooral in de eerste week. Daarna heb je alles ingesteld zoals je het wil, en blijft het icoontje stof vergaren tussen de weer-app en dat spel dat je kind er stiekem op gezet heeft. Maar het kán. En dat is bij zo’n grote caravan eigenlijk het hele punt: alles zit erin. Alles is voorzien. Je hebt zelfs comfort voor als je het niet nodig hebt.

Meer info en specificaties via:  www.hobby-caravan.de