Ik ga op reis en ik neem mee …

Na de eerste winterprik bereid ik me stilletjes aan voor op het voorjaar. Voor mij één van de meest verfrissende wandelseizoenen, met een ontwakende natuur die almaar groener wordt. Bovendien staan er weer wat wandelweekendjes op de kalender, onder andere naar ’t Waasland en de Vlaamse Ardennen. Maar wat stop ik zeker in mijn rugzak voor een stapmeerdaagse? Deze zes essentials kan ik niet missen. 

… Lowa-wandelschoenen

Of het nu een ommetje in mijn thuisstad Dendermonde betreft, of een wandelweekend in de Ardennen, ik ga de deur niet uit zonder mijn wandelschoenen van Lowa. Voeten als de mijne – met een hoge wreef en een brede zool – vereisen wat ruimere schoenen, waarvoor Lowa perfect zorgt. Voor de natte herfst en de kille winter heb ik een hoger paar, voor warmere tijden een laag. Andere outdoormerken testte ik ook, maar ik moest telkens op mijn stappen terugkeren.  

… een Helinox-stoeltje

’t Is mijn vriend die me overtuigde om dit lichtgewichtstoeltje van het merk Helinox aan te schaffen. Verpakt stop je het gemakkelijk weg, of hang je het aan je trekrugzak, eens uitgepakt, vergt het maar enkele seconden om je neer te planten op een mooie lapje groen.

Wat daarnaast een goede tip is, is om een opengeknipte vuilniszak weg te steken in je rugzak. Een vuile boomstam of een natte bank worden aangename pauzeplekjes met dit stukje plastiek onder je zitvlak.

… mijn wandelstokken

Als jonge deerne van 36 jaar moet ik geregeld een lans breken voor het gebruik van wandelstokken. Om dit handige gadget wordt nog te vaak gegniffeld, terwijl het mij meermaals redde van een duik in een modderplas of het mij vertrouwen gaf bij het afdalen van rotswanden als Le Hérou langs de Ourthe. Toegegeven, ik ben verre van een durfal, maar de lichamelijke voordelen van wandelstokken zouden eenieder moeten overtuigen van hun nut: de knieën en rug zullen je binnen enkele jaren dankbaar zijn.

… een powerbank 

Ik ben de laatste die graag gebruik maakt van een gsm als navigatie-instrument, maar soms komt hij toch heel goed van pas als een wandelknooppunt verdwenen is of een weggetje op een kaart geen weggetje meer is in het echt. Op zo’n momenten grijp ik dan naar mijn gsm om na te gaan welk pad ik het beste volg. En dan zorgt een powerbank ervoor dat ik niet moet vrezen voor een platte batterij. 

… een extra paar kousen

Niets zo lastig als stappen met blaren, en kletsnatte sokken zijn vaak de boosdoeners. Ook al probeer ik mijn schoenen waterdicht te houden met de aangewezen producten, toch kan je in tijden als deze niet vermijden dat er eens wat water binnendringt. Op zo’n momenten haal ik opgelucht mijn extra paar kousen boven, mijn gezelschap jaloers makend met mijn vooruitzicht op droge, warme voeten om de tocht verder te zetten. 

… voldoende vocht en energie

Het lijkt een logische tip, maar te vaak hoor ik medestappers die ervan uitgaan dat ze wel een brasserie of supermarkt zullen passeren. Zeker in de Ardennen vergis je je vaak: een gezellig dorpje op de kaart blijkt in het echt een gehucht met drie hoeves. Met mijn drinkbus of camelbag heb ik altijd water op zak, in een thermos bewaar ik een shot koffie als oppepper en verder helpt een reep peperkoek meteen bij energiedipjes. Nooit besparen op water of eten, da’s de boodschap! 

Lus De Ridder, auteur en blogster, wandelt liefst van al door de natuur en dicht bij huis. Lus schreef De kleine wandelgids 1 & 2 en inspireert graag met haar instagramaccount staycation.belgium