Aaigem noord

Inleiding

Lengte  wandeling 7,8 km
 

Aaigem, de  landelijkste deelgemeente van Erpe-Mere, wordt door geen enkele gewestweg doorkruist. In wandellus 8 staan de vallei van de Ter Erpenbeek en het natuurgebied Den Dotter centraal.

De goed bewaarde Aaigemdries, met het aangrenzend natuurgebied, heeft het laatste decennium een sterke reputatie opgebouwd als druk bezocht wandelgebied.

De talrijke kapellen langs het wandelparcours, in diverse maten en kleuren, zijn onderweg ideale halteplaatsen om even uit te blazen.

Aaigemdries

De beschermde en met bomen omzoomde Aaigemdries is de startplaats van beide wandelingen. Tot de verkoop in 1827 was dit driehoekig idyllisch plekje (1,3 ha) gemeentegrond met een openbaar karakter. Zijn functie van gemene weidegrond, waar binnenin  drinkpoelen voor vee lagen, gaat terug tot de vroege middeleeuwen. 

Aan drie zijden van dit voormalig plein stonden van oudsher hoevegebouwen en tussen een paar geknotte lindebomen een opvallende calvarie.  

Gelegen aan de zuidrand van cultuurland en in de onmiddellijke omgeving van een belangrijke beek was dit toentertijd een ideaal hoekje om te leven. Nu heeft dit lommerrijk plekje amper iets aan charme ingeboet en is het er, na een wandeling, heerlijk nagenieten van een ijsje of een drankje.

Landries en de Ter Erpenbeek

De bochtige straat Landries volgt deels de loop van de Ter Erpenbeek, plaatselijk ook Molenbeek genoemd. De oorspronkelijke beekbenaming “Arpia” wordt etymologisch verklaard als bruine of levende beek. Ze is één van de belangrijkste beken van het linker Denderbekken en bezit, op beide oevers, een rijke flora. Men treft er zelfs het uiterst  zeldzaam rivierkruiskruid aan. In dit rustig gehucht, met verspreide bebouwing en een prachtig zicht op het natuurgebied Den Dotter, is het zalig wandelen.

Engelsmolen

De Engelsmolen, genoemd naar de vroegere eigenaar Engelbertus van Londersele, was de eerste watermolen in Erpe-Mere die in 1976 het statuut van beschermd monument kreeg. Op dezelfde plaats stond, vóór1494, al een korenmolen die in oude documenten “Molen Te Dalme” werd genoemd. Het bestaande molengebouw dateert van 1774.  

De huidige eigenaar begon in 2011 met de renovatie van de site, inclusief de paardenstallen en het koetshuis aan de straatoverkant, met behoud van het landelijk karakter en de erfgoedwaarde.

Natuurgebied Den Dotter 

Dit natuurgebied langs de Ter Erpenbeek, op grondgebied Erpe-Mere en Haaltert, dankt haar naam aan de dotterbloem, een gele voorjaarsbloeier die er veelvuldig voorkomt. Het gebied wordt gekenmerkt door ruigtes, elzenbroekbosjes, oude haagkanten, knotwilgen en populierenrijen. Om de biodiversiteit te verhogen werden diverse streekeigen struiken en bomen aangeplant. De gemeente Erpe-Mere subsidieerde de aankoop van o.a. sleedoorn, wilde appel, sporkehout, eglantier en hazelaar zodat diertjes als de eikelmuis er een ideaal onderkomen vinden. Kortom een gebied met een rijke fauna en flora. Vergeet vooral de verrekijker niet, haar bonte bewoners hebben heel wat camouflagetechnieken.

Grensgehucht Gotegem met wijkoven

De steile Gotegemstraat vormt de gemeentegrens tussen Erpe-Mere en Haaltert, maar als wandelaar is daar nauwelijks iets van te merken. De beklimming van deze stevige kuitenbijter was een vast onderdeel tijdens de oefentochtjes die Lucien Van Impe maakte als jeugdrenner. 

De gerestaureerde wijkoven, met rustbank ervoor, is een interessant stukje erfgoed. Wijkovens waren gemeenschappelijke bakovens, waar de plaatselijke inwoners terecht konden voor het bakken van hun brood. Ze waren veelal trefpunten bij volksfeesten en druk bezochte plaatsen die sociale contacten bevorderden. Nu is het een ideaal picknickplaatsje.

Gotegemmolen

De Gotegemmolen met, aan de straatoverkant een visvijver, is de best bewaarde watermolensite van Erpe-Mere. Meer dan 600 jaar lang is de molen, door ophouding van het beekwater, bepalend geweest voor de ontwikkeling van de dotterweiden van het stroomopwaarts gelegen natuurgebied Den Dotter. 

De molen, die reeds vóór 1387 bestond, was aanvankelijk een dubbelmolen met twee gebouwen (graanmolen en  oliemolen). De oliemolen verdween midden 17de eeuw. De graanmolen is sedert 1773 in het bezit van de familie De Meyer. In 2016 kreeg de maalvaardige molen een nieuw metalen bovenslagrad.